Τα Μετέωρα βάση της ιστορίας τους, βάση της δυναμικής που διαθέτουν, αλλά και με βάση την πόλη και την περιοχή που αντιπροσωπεύουν πρέπει να αγωνίζονται σε εθνική κατηγορία. Από εκεί και πέρα είναι θέμα συγκυριών, οικονομικών και άλλων παραγόντων για να μπορεί μία ομάδα να στέκεται με επιτυχία σε μία εθνική κατηγορία.
Τη φετινή αγωνιστική περίοδο που πέρασε και τελείωσε όπως τελείωσε τα Μετέωρα έκαναν μια τεράστια προσπάθεια για να παραμείνουν στην κατηγορία και εντέλει τα κατάφεραν κάτι που ίσως θα το κατάφερναν ακόμα κι αν συνεχίζονταν το πρωτάθλημα.
Βέβαια ποτέ δεν μπορεί να προδικάζεται κάτι που δεν έχει γίνει, αλλά αυτό έδειχνε η αγωνιστική τους ταυτότητα και πάνω απ’ όλα το πάθος τους για παραμονή. Ένα συναίσθημα που ξέσπασε στο παιχνίδι με τον Αλμυρό και το με το γκολ που σημείωσαν στο 4ο λεπτό των καθυστερήσεων.
Ίσως ήταν γραμμένο να γίνει έτσι σε κείνο το παιχνίδι, με γκολ στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, ένα λεπτό που σε προηγούμενα παιχνίδια τους είχε στερήσει, νίκες, ισοπαλίες, αλλά και πάνω απ’ όλα βαθμούς. Και μάλιστα το γκολ σημείωσε ο παίκτης που είχε αναδειχθεί μοιραίος σε προηγούμενα παιχνίδια. Για τον Παναγιώτη Πολυζόπουλο ο λόγος ο οποίος φέτος πέτυχε αρκετά γκολ τα οποία το ένα ήταν δυσκολότερο από τ’ άλλο, ενώ αυτά που έχασε ήταν φαινομενικά εύκολα.
Σε οφ δι ρέκορντ συνομιλία που είχαμε με τον πρόεδρο Κώστα Βαβίτσα μας είπε πως όταν βγήκε η απόφαση που διατηρούσε τα Μετέωρα στην Γ’ Εθνική αισθάνθηκε σαν να πήρε η ομάδα το πρωτάθλημα. Και κάπως έτσι ήταν για όλους όσοι έζησαν από κοντά την φετινή προσπάθεια.
Δεν ήταν και μικρό πράγμα να κάνεις καλές εμφανίσεις, να μην παίρνεις τα αποτελέσματα που δικαιούσαι και μετά να σκύβεις το κεφάλι και να συνεχίζεις για το επόμενο παιχνίδι. Όσοι γνωρίζουν από ποδόσφαιρο όλο αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Τα παιχνίδια όμως όπως το ποδόσφαιρο τα έχουν αυτά, τα κάνεις όλα τέλεια και κάτι σου ξεφεύγει, κάνεις λίγα πράγματα κι από τύχη παίρνεις περισσότερα.
Όπως και να έχει ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά, η οποία είχε πολλές αλλαγές από το περασμένο καλοκαίρι, αλλά τα Μετέωρα σε όλους τους τομείς ήταν μια ομάδα η οποία άξιζε και με το παραπάνω να μείνει στην κατηγορία. Ήταν μια ομάδα που είχε κερδίσει το σεβασμό αντιπάλων αλλά και ουδέτερων παρατηρητών κι όλοι συμφωνούσαν πως αυτή η ομάδα άξιζε να μείνει στην κατηγορία. Πάντως ήταν η πρώτη φορά (και θα το αναλύσουμε σε άλλη ανάρτηση) που τα Μετέωρα ευνοήθηκαν και κέρδισαν κάτι, συνήθως το έχαναν είτε στις ισοβαθμίες ή κι από άλλους αστάθμητους παράγοντες.
