Όλοι έχουν την ίδια τρέλα, την ίδια αγάπη, που είναι το ποδόσφαιρο. Βέβαια ο καθένας επιλέγει την αγαπημένη του ομάδα και την υποστηρίζει με πάθος και είναι κοντά της στις χαρές, αλλά και στις λύπες.
Είναι συναισθήματα που τα βιώνουν οι περισσότεροι οι οποίοι υποστηρίζουν την ομάδα τους με αγνότητα.
Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που ξεφεύγουν που δημιουργούν επεισόδια ή πάνε στα γήπεδα μόνο για επεισόδια.
Κι όμως το ποδόσφαιρο, αλλά και γενικά ο αθλητισμός μπορούν και κάνουν φίλους. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές δίνουν το παράδειγμα αφού εκτός αγωνιστικών χώρων υπάρχουν δυνατές φιλίες ακόμη κι αν αγωνίζονται σε διαφορετικές ομάδες.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι, το ζεις έντονα για 90 λεπτά, ζεις τον πριν από τον αγώνα, αλλά και το μετά κι αυτό είναι όλο. Η ζωή συνεχίζεται με άλλα εξίσου ή και περισσότερο ενδιαφέροντα πράγματα. Η βία στον αθλητισμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο δεν πρέπει να έχει θέση.
Αφορμή για τα παραπάνω μας δόθηκε η είδηση για την απώλεια ενός οπαδού της ΑΕΚ του Μάνθου, από τα παλαιότερα μέλη της original ο οποίος έφυγε από την ζωή στις 3 Μαΐου ύστερα από προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε και χθες έγινε η κηδεία του.
Πέρα από εκατοντάδες φίλους της ΑΕΚ και του πρώην προέδρου της, Ντέμη Νικολαΐδη τον αποχαιρέτησαν και οπαδοί άλλων ομάδων.
Στο κοιμητήριο του Βύρωνα υπήρχε μεταξύ άλλων στεφάνι και από την Θύρα 7 και συγκεκριμένα από τον τρομπετίστα Νίκο Στυλιανέση ο οποίος αποχαιρέτησε τον εκλιπόντα, με ένα συγκινητικό μήνυμα, γράφοντας: «Την ώρα που κάποιοι βεβηλώνουν μνημεία νεκρών, εμείς τους τιμάμε με την παρουσία μας στις κηδείες τους και καταθέτουμε και στεφάνι, μιας και ναι μεν πρόκειται για αντιπάλους οπαδούς, αλλά από την άλλη για σεβαστούς φίλους. Πολλοί οπαδοί μας από Παγκράτι Βύρωνα και άλλες περιοχές αποχαιρετίσαμε με σεβασμό τον φίλο μας τον Μάνθο. Καλό του ταξίδι και καλή δύναμη στους δικούς του ανθρώπους…».
Από την πλευρά τους, οι οπαδοί του Πανιωνίου έστειλαν το δικό τους μήνυμα για τον χαμό του Μάνθου. Αναλυτικά: «Ο «οπαδισμός» στην Ελλάδα λίγα καλά έχει να επιδείξει. Αυτά τα λίγα καλά, θεωρούμε χρέος μας να τα παραδεχόμαστε, να τα προβάλουμε και να τα σεβόμαστε. Ανεξαρτήτου προτίμησης και χρώματος. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε πως μπορούμε να φωτίσουμε τον σωστό δρόμο για τις νέες γενιές. Τον Μάνθο τον γνωρίσαμε και ήταν από εκείνους που ξεχώριζες. Από εκείνους τους λίγους που τα οπαδικά δεν ήταν λόγος για να σκοτώνεσαι αλλά λόγος για ατελείωτες συζητήσεις. Πιστέψτε μας, αν ο οπαδισμός ήταν σαν τον Μάνθο και όχι σαν αυτό το σκοτεινό έκτρωμα που είναι σήμερα, θα ζούσαμε σε άλλο κόσμο πιο φωτεινό και όμορφο, με γεμάτα γήπεδα και πραγματική ultras νοοτροπία. Καλό ταξίδι ρε μάγκα».
Είπαμε και στον πρόλογο μας, τους οπαδούς δεν τους χωρίζει τίποτα, αντίθετα τους ενώνει η αγάπη τους για την ομάδα, την κάθε ξεχωριστή ομάδα.
