Ο Παναγιώτης Αυγέρος είναι μια περίπτωση ποδοσφαιριστή ο οποίος έζησε πολλά στο χώρο του ποδοσφαίρου αφού είχε την ευκαιρία να είναι μέλος μεγάλων ομάδων, αλλά να αγωνιστεί για μερικά χρόνια στην παλιά επαγγελματική Γ’ Εθνική, πολλά στην Δ’ Εθνική, αλλά και στο τοπικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Σίγουρα θα μπορούσε να είχε πετύχει περισσότερα, αλλά κι αυτά που πέτυχε δεν είναι και λίγα.
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην Ακαδημία 1 σε ηλικία 10 ετών, αμέσως μετά πήγε στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού και μετά στις Ακαδημίες του Πανιωνίου (είχε μάλιστα συμπαίκτη τον Μανιάτη, αλλά και άλλους γνωστούς ποδοσφαιριστές), αγωνίστηκε στο Κορωπί ως δανεικός από τον Πανιώνιο, μετά στα Τρίκαλα, ξανά στο Κορωπί κι από το 2010 αγωνίζονταν στα Μετέωρα. Μετά αγωνίστηκε στην Κρύα Βρύση, ξανά στα Μετέωρα και φέτος αγωνίζεται με την φανέλα του Καστρακίου.
Στη σημερινή του συνέντευξη που φιλοξενεί το sportskalampaka αναφέρεται στην ποδοσφαιρική του διαδρομή από αρχή της μέχρι και σήμερα, στέκεται στις καλές, αλλά και στις άσχημες στιγμές όπως επίσης περιγράφει το πως είναι να ζεις το ποδόσφαιρο μέσα από τις γραμμές του γηπέδου.
Ποιά ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας σου;
Η κορυφαία στιγμή για μένα ήταν όταν με κάλεσε ο Λίνεν να υπογράψω επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Πανιώνιο.
Και η χειρότερη;
Η χειρότερη σε ένα ματς Τρίκαλα-Γρεβενά που παιζόταν η άνοδος ένα προσωπικό μου λάθος έγινε το 0-1, ήταν πολύ κακή στιγμή.
Απ’ όλους τους προπονητές που συνεργάστηκες ποιος ήταν αυτός που σε βοήθησε περισσότερο;
Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο ήταν ο Ζόραν Μπάμποβιτς που τον είχα προπονητή από 10 ετών με βοήθησε πολύ να μάθω σωστά το ποδόσφαιρο. Σε ανθρώπινο ο Βασίλης Στασινόπουλος, θυμάμαι σε ένα ματς που δεν με είχε ξεκινήσει και με έβαλε αλλαγή, την επόμενη στα αποδυτήρια μου ζήτησε συγνώμη και είπε ότι με αδίκησε ένας προπονητής 60 χρόνων που είχε κάνει καλή καριέρα απολογούνταν σε ένα πιτσιρικά, εμένα με συγκλόνισε ήταν απίστευτος άνθρωπος και προπονητής.
Πώς καθιερώθηκες στη θέση του αμυντικού χαφ; Ποιες άλλες έπαιξες; Και ποια σου άρεσε περισότερο;
Ο Ζόραν Μπάμποβιτς μου έδωσε αυτή τη θέση, εκεί έπαιζα από μικρός είχα πολύ καλή φυσική κατάσταση και με βοηθούσε αυτό, τα άλλα βελτιώνονται μέσα από τα παιχνίδια. Έχω παίξει σχεδόν όλες τις θέσεις. Θα μου άρεσε να παίζω σέντερ-φορ γιατί μου αρέσει το συναίσθημα όταν πετυχαίνεις γκολ.
Μια που αναφέρθηκες στα γκολ για σένα προσωπικά ποιο είναι το πιο ξεχωριστό γκολ που έχεις πετύχει;
Σημαντικό γκολ που να κρίνει κάτι σημαντικό δεν έχω πετύχει, αλλά για το πιο όμορφο ήταν αυτό σε ένα ματς Αναγέννηση Περιβολίου-Μετέωρα ήταν πραγματικά πολύ όμορφο. Αυτό ήταν το πιο ξεχωριστό για μένα.
Ποια ήταν η καλύτερή σου χρονιά, τόσο σε ποδοσφαιρικό επίπεδο όσο κι από τις συνθήκες που υπήρχαν σε μία ομάδα;
Ήταν το 2004 στον Ολυμπιακό ήμουν εσώκλειστος στις εγκαταστάσεις του Ρέντη είχαμε τα πάντα και πάρα πολύ προπόνηση.
Είσαι ευχαριστημένος από την καριέρα σου τόσο σε επαγγελματικό επίπεδο όσο και στη συνέχεια σε ερασιτεχνικό;
Τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε και καλύτερα για εμένα δεν πειράζει όμως, προσπάθησα πολύ, αλλά δεν τα κατάφερα να πετύχω αυτά που ήθελα.
Έχεις μετανιώσει για κάτι; Για κάποια απόφαση που πήρες;
Σίγουρα ναι, ήταν μια απόφαση που πήρα ήταν μεγάλο λάθος για εμένα όταν είχα συμφωνήσει με τον Κεραυνό Κερατέας και τον Αντρέα Λαγωνικάκη και αποφάσισα να την ακυρώσω και να γυρίσω στα Τρίκαλα, θεωρώ πως ήταν κομβική.
Η συνεργασία σου με τα Μετέωρα πως προέκυψε και πως κράτησε τόσα χρόνια και με διαφορετικές διοικήσεις;
Τα Μετέωρα ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο για εμένα αγωνίστηκα πολλά χρόνια κατέκτησα τίτλους, ανόδους , υπήρχαν και υποβιβασμοί, αλλά με αφήνει μια πικρία η τελευταία χρονιά, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο.
Για μία χρονιά Κρύα Βρύση και τώρα στο Καστράκι! Οι εντυπώσεις σου από αυτές τις συνεργασίες!
Στην Κρύα βρύση ήταν μια καλή χρονιά, τερματίσαμε και στην καλύτερη θέση που έχει τερματίσει η Κρύα Βρύση ποτέ. Στον Βράχο είμαι πολύ καλά με βοήθησε η ομάδα να βρω πάλι τον εαυτό μου και εγώ βοηθάω την ομάδα ευχαριστιέσαι το ποδόσφαιρο και είναι σημαντικό όταν αγωνίζεσαι στο ερασιτεχνικό.
Τι θα συμβούλευες σε νεαρά παιδιά που θέλουν να κάνουν καριέρα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο; Αξίζει τον κόπο;
Σίγουρα πως ναι θα πρέπει να ασχοληθούν, δουλειά, δουλειά, δουλειά, δουλειά, ταπεινότητα και σεβασμός τα στοιχεία για να προχωρήσουν.
Στα Μετέωρα όσα χρόνια αγωνίστηκες ήσουν αρχηγός και μάλιστα από πολύ μικρός; Αυτό πως προέκυψε;
Το χρίσμα του αρχηγού μού το είχαν δώσει οι συμπαίκτες μου μετά από ψηφοφορία και έμεινα για πολλά χρόνια, πέρασα πολύ όμορφες στιγμές στα Μετέωρα έδινα τα πάντα σε κάθε ματς έκανα πόλους φίλους αγαπάω αυτή την ομάδα και εύχομαι να παραμείνει φέτος στη κατηγορία.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή ποιοι σε στήριξαν;
Η οικογένεια μου και 2, 3 φίλοι.
Στο τέλος της διαδρομής ενός ποδοσφαιριστή τι είναι αυτό που μένει; Αυτό που κέρδισε; Ή αυτό που έχασε, άν έχασε κάτι;
Στην Ελλάδα όταν ξεκινάς μια τέτοια διαδρομή κερδίζεις πολλά, αλλά το σημαντικότερο με έκανε πολύ δυνατό άνθρωπο. Αυτό που έχασα ήταν η παιδική μου ηλικία, στερήθηκα πολλά.
Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι ακόμα;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτή την συνέντευξη,
Και πρωτάθλημα η ΑΕΚ
Στην” Αγία Σοφιά”.
Γνωστός για τα φιλοαεκτζίδικα αισθήματα οπότε δεν χάσαμε την ευκαιρία για την τελευταία ερώτηση: Τι είναι αυτό που κάνει ξεχωριστή την ΑΕΚ ως ποδοσφαιρικό μέγεθος;
θεωρώ πως η ΑΕΚ είναι ιδέα, αντιπροσωπεύει την προσφυγιά και τώρα με το καινούργιο γήπεδο θα είναι μεγάλη η υπερδύναμη της Ελλάδος για πολλά χρόνια.
